Siedzę wysoko nad moim Miastem… Niby zakochany ślepiecOmiatam opuszkami palcówDomy ulice parkiWyczuwam ich ciepło i drżenie Przesuwam delikatne promieniePo sypialniach knajpach fabrykachWyczuwam strach nudę nadzieję miłość Wchłaniam dreszcze kochankówNapięcie nocnych złodzieiNadzieje tanich dziwekZ ulicy PoznańskiejNudę policyjnego patrolu Głaszczę szarego psaŚpiącego… Dowiedz się więcej »Moje Miasto.
(tak to jest, jak się śpi w dzień…) Obudziłem się jakiś taki przepłoszony – jak dzik z państwowego lasu. A wszystko za sprawą uporczywych mar sennych, które mnie nękały, podczas popołudniowej drzemki. A, że rzadko sypiam w dzień, to kara… Dowiedz się więcej »Sen-mara.
Gdyby tak można, na chwilę, przysiąść. Na chwilę zamrozić wszystko wokół… Dać sobie szansę na odetchnięcie, na posiedzenie z zamkniętymi oczyma, na krótką pauzę. Pauzę od życia. Tak, żeby czas nie wymuszał ruchu spraw i rzeczy – żeby się nie działo.… Dowiedz się więcej »Wir emocji.