Co mierzy zegarek?

Nosimy go wszyscy.

Wszyscy z niego korzystamy w celu lepszej organizacji społecznej.

Ale czy kiedyś zastanowiliście się nad tym, co właściwie pokazuje zegarek?

Nasuwa się odruchowa odpowiedź: CZAS.

Niestety, mam dla was kiepską informację.

Weźmy pod uwagę zegarek mechaniczny.

Wskazuje on bowiem jedynie funkcję rozkręcania się sprężyny, zobrazowaną skomplikowanym mechanizmem zwieńczonym wskazówkami.

Owszem, jak powiedziałem wcześniej, jest to wspaniałe urządzenie do usystematyzowania pewnego zakresu organizacji społecznej.

Ale co to ma wspólnego z czasem?

Te wszystkie godziny, minuty, sekundy i dalsze podziały nie występują w przyrodzie. Godzina jest tworem sztucznym. Podobnie jak minuta czy sekunda. W ten sposób podzielono pojedynczy obrót Ziemi wokół swojej osi. I tylko tyle. Po to, żebyśmy mogli być bardziej szczegółowi w naszym dążeniu do lepszej organizacji życia.

Przestrzegam przed kuszącą tezą, że obrót Ziemi wokół swojej osi mierzy czas. Albo, że robią to jakieś zjawiska w skali potężniejszej; galaktycznej lub powyżej tego. W najlepszym przypadku, możemy się pokusić o twierdzenie, że to tylko ruch.

Żeby było jednak jasne, nie staram się tu udowodnić (zasugerować) tezy mówiącej, że czas nie istnieje. To jest oddzielna dyscyplina nauki. I wcale nie taka oczywista. Ale tu nie o tym.

Podstawowe pytanie tego wpisu brzmi:

Jeżeli czas istnieje, to czy cokolwiek potrafi go zmierzyć?

A może tych czasów jest więcej i nie ma jednego, uniwersalnego?

A może podobnie jak się nie da zmierzyć wielkości domu będąc w jego środku, tak samo, żeby zmierzyć czas, trzeba wyjść poza niego?

P.S.

Wszelkie manifestacje upływu czasu, takie jak zegary, skamieliny, ruchy planet czy wszelkie objawy historyczne, mogą świadczyć o jego upływie. Chociaż i tutaj naukowcy są ostrożni.

Ale mierzenie tempa czasu, to oddzielna dyscyplina.

Póki co – zagadkowa i kłopotliwa.

Przynajmniej dla mnie

P.P.S.

Tak to jest jak się siedzi na zwolnieniu lekarskim.

Człowieka nachodzą różne myśli.

Pewnie z nudów

(Obraz: S. Dali „Trwałość pamięci”)